آرامگاه سعدی در شیراز

شیراز یکی از قطب های گردشگری در کشور است که جاذبه های دیدنی بسیاری دارد؛ به گونه ای که گردشگران مختلفی از اقصی نقاط جهان برای دیدن این جاذبه ها خود را به شهر یاد شده می رسانند. سعدی در بسیاری از مردم برای رسیدن به سطوح بالاتر انسانیت تأثیر زیادی داشت. سعدی در قرن سیزدهم زندگی می کرد اما عمق تاثیر شهرهای غنی او همراه با ارزش های اخلاقی و اجتماعی در طول قرن ها قلب بسیاری را تحت تأثیر قرار داده است. بدون شک وی از استادان ادبیات فارسی است. به علت دانش بسیار او را "شیخ" لقب دادند. در ادامه با آرامگاه سعدی بیشتر آشنا خواهیم شد.

معماری آرامگاه سعدی

کریم خان زند، حاکم قرن 18 شیراز، دستور داد تا این مقبره را برای بزرگداشت سعدی برای او بسازند. ارامگاه سعدی از خارج به نظر می رسد یک ساختار مربع شکل است؛ نمای مسطح با کاشی هایی به تصویر کشیده شده که درخت زندگی را در رنگ های مختلف به تصویر می کشد. سال ها بعد به دستور رضاشاه - بنیانگذار سلسله پهلوی - مقبره مورد مرمت و بازسازی قرار گرفت. آندره گدار - معماری فرانسوی - مسئول مرمت چندین اثر تاریخی در ایران بود. آرامگاه سعدی در باغی با گل های زیبا و چندین درخت سرو واقع شده است که آن را به یک منظره زیبا تبدیل می کند. با توجه افزایش تعداد افرادی که برای نشان دادن احترام خود به سعدیه از وی بازدید می کنند باغ بزرگتر شده است چراکه امروز سه برابر بیشتر بازدید کننده دارد.

حوض اسرارآمیز در آرامگاه سعدی

همچنین یک استخر ماهی با برخی کانال های آب وجود دارد. آداب و رسومی وجود دارد که مردم سکه های خود را به حوضچه می اندازند و آن ها معتقدند که خواسته هایشان محقق می شود. آب های زیرزمینی از طریق یک استخر ماهی در زیر سطح جریان دارند. هتل های بسیاری در نزدیکی این آرامگاه زیبا واقع شده اند و مسافران می توانند در آن ها اقامت کنند تا دسترسی آسانی به این مکان دلنشین داشته باشند.باغ دلگشا یکی دیگر از باغ های زیبا در کنار این بنای یادبود است. بازدید از این باغ را نیز فراموش نکنید. آرامگاه حافظ و باغ جهان نما از دیگر جاذبه های نزدیک شما است که می توانید بازدید از آن ها نیز در برنامه سفرتان قرار دهید.

تخت جمشید شیراز

تخت جمشید نام یونانی (تقریبا به معنی "شهر پارسیان") برای پایتخت امپراتوری پارس است که گاهی پارسه آن را هجی می کنند. تخت جمشید پایتخت داریوش بزرگ، پادشاه سلسله هخامنشی، حاکم امپراتوری پارس بین سال های 522–486 پیش از میلاد بود. این شهر مهم ترین شهرهای امپراتوری پارسیان هخامنشی بود و ویرانه های آن از شناخته شده ترین و پر بازدیدترین مکان های باستانی در جهان است.

موقیت مکانی مجموعه تخت جمشید

تخت جمشید در منطقه ای از زمین های نامنظم، در بالای یک تراس بزرگ ساخته شده توسط بشر ساخته شده است. این تراس در دشت مرودشت در دامنه کوه کوه رحمت، 50 کیلومتری (30 مایلی) شمال شرقی شهر مدرن شیراز و 80 کیلومتری (جنوب غربی) پاسارگاد، پایتخت کوروش بزرگ واقع شده است. در بالای این تراس، کاخ یا مجموعه ارگ معروف به تخت جمشید (تاج و تخت جمشید) قرار دارد که توسط داریوش بزرگ ساخته شده و توسط پسرش خشایارشا و نوه آرتاشکس تزیین شده است. 

این مجموعه دارای پله هایی به عرض 6.7 متر (22 فوت)، غرفه ای به نام دروازه همه ملل، ایوان ستونی، سالن تماشاگران تحمیلی به نام تالار آپادانا و تالار صد ستون است. تالار صد ستون (یا تالار تخت) احتمالاً دارای سرستون هایی با سر گاو نر بوده و هنوز دارای درهای تزئین شده با نقش برجسته های سنگی است. پروژه های ساختمانی در تخت جمشید در طول دوره هخامنشی با پروژه های بزرگ داریوش، خشایارشا و اردشیر اول و سوم ادامه داشت.

خزانه این مجموعه

خزانه داری، یک سازه خشتی گلی نسبتاً بی ادعا در گوشه جنوب شرقی تراس اصلی تخت جمشید، بیشتر مورد بررسی اخیر باستان شناسی و تاریخی قرار گرفته است. این خزانه که تقریباً به طور حتم ساختمانی بود که ثروت عظیم امپراتوری پارس را در اختیار داشت، توسط اسکندر بزرگ به سرقت رفته است. 330 قبل از میلاد اسکندر از 3000 تن طلا، نقره و سایر اشیا با ارزش گزارش شده که از آن برای تأمین بودجه راهپیمایی فتح خود به سمت مصر استفاده کرد.

خزانه داری که برای اولین بار در 511–507 سال پیش از میلاد ساخته شد، از چهار طرف توسط خیابان ها و کوچه ها احاطه شده بود. ورودی اصلی به غرب بود، اگرچه خشایارشاه ورودی ضلع شمالی را بازسازی کرد. شکل نهایی آن یک ساختمان مستطیل یک طبقه با 100 اتاق، سالن، حیاط و راهرو بود. درها احتمالاً از چوب ساخته شده بودند. کاشی کاری کف به اندازه کافی ترافیک داشت تا نیاز به تعمیرات زیادی نداشته باشد. سقف توسط بیش از 300 ستون پشتیبانی شده است، بعضی از آن ها با گچ یا گل پوشانده شده و با الگوی به هم پیوسته قرمز، سفید و آبی رنگ آمیزی شده اند.

باستان شناسان برخی از بقایای فروشگاه های وسیع به جا مانده از اسکندر را پیدا کرده اند. از جمله قطعات از آثار بسیار قدیمی تر از دوره هخامنشی می توان به برچسب های سفالی، مهرهای استوانه ای، مهرهای تمبر و حلقه های نشان اشاره کرد. یکی از مهرها مربوط به دوره جمدت نصر بین النهرین حدود 2700 سال قبل از ساخت خزانه داری است. سکه، ظروف شیشه ای، سنگی و فلزی، سلاح های فلزی و ابزارهای دوره های مختلف نیز یافت شد. مجسمه هایی که الکساندر از خود به جای گذاشت شامل اشیای یونانی و مصری و اشیای نذری همراه با کتیبه های مربوط به دوران بین النهرین سارگون دوم، اسحرادون، آشورانیپال و نبوکدنصر دوم بود.